Ik loop na een theatervoorstelling door het centrum van Arnhem naar huis. Relatief laag aan de horizon spot ik plots een prachtige volle maan. Wow, dit is de aangekondigde blauwe supermaan!
Hmm, maar wacht. Waarom is deze maan niet blauw dan? En super? Mwa, ook niet echt. Het lijkt eigenlijk verdacht veel op een normale volle maan. En ja, DAT IS HET NATUURLIJK OOK. Ik leg je uit hoe het zit.
Verwarrende termen
Een ‘blauwe maan’ is een nogal verwarrende term voor de tweede volle maan die in een maand plaatsvindt. Omdat er tussen twee volle manen 29,5 dagen zit komt dat regelmatig voor. Dat blauwe heeft dus niets te maken met het uiterlijk van de maan.
Dan de supermaan. De afstand tussen de maan en de aarde varieert tussen ruwweg 363.000 en 406.000 kilometer. Je hebt een supermaan op het moment de maan relatief dichtbij de aarde staat. Er is overigens geen eenduidige definitie voor de maximale afstand voor een supermaan, maar feit is dat de maan dan ietsjes groter lijkt dan anders.
Wikimedia commons, Marcoaliaslama via CC BY-SA 3.0
Het verschil tussen een normale en supermaan is relatief klein. Ik denk zelfs dat er níemand op deze aardbol is die het verschil tussen een gewone en supermaan kan zien. Deze ‘supermaan’ komt overigens niet eens voor in het lijstje van supermanen in de 21e eeuw van hemel.waarnemen.com, daarvoor staat de maan volgens die website nog steeds te ver weg.
Waar is al die heisa rondom de blauwe supermaan dan wel goed voor? Nou, in ieder geval voor extra verkeer naar mijn website en aandacht voor het sterrenkijkambacht. Dat is heel leuk natuurlijk, maar het is jammer dat ik je dan weer moet vertellen dat het allemaal niet zó bijzonder is…
Maar dan… Enter Saturnus!
Wat deze volle maan voor mij wél bijzonderder maakt is dat hij een metgezel heeft. Pal erboven straalt namelijk Saturnus, als een heldere stip. Ook mijn mobiele telefoon legt dat vast, kijk maar op de uitvergroting hieronder. Collega-wetenschapsjournalist Govert Schilling wijst me daar later op. Ja, ook ik mis wel eens iets…
Prachtig, en dat betekent bovendien dat het seizoen voor het spotten van Saturnus weer is begonnen! Het is mijn favoriete planeet om te zien. Die ringen zijn een absoluut spektakel gezien door een telescoop.
Wil je dat zelf ook zien? Dat kan! Dit najaar organiseer ik drie openbare sterrenkijkavonden, met telescoop. Eind september ben ik in Nijmegen, eind oktober in Arnhem en eind november in Utrecht. Kijk voor meer informatie op deze pagina en schrijf je hieronder meteen in voor de nieuwsbrief, dan krijg je vanzelf een update over deze avonden. Hopelijk tot dan!
0 reacties